Al stappend volgen we de rivier en al snel raken we het pad kwijt (gdvr de gdvr). We zijn allang blij dat we dit nu hebben en niet morgenochtend want dan is de stemming helemaal knudde. We moeten de pijpen van de fishfarm volgen (die de bassins van water voorzien), maar we raken het spoor bijster. Ondertussen hadden we de rivier al moeten oversteken, maar een goede doorwaadbare plaats kunnen we niet vinden. Er zit niets anders op dan natte voeten te halen en op de GPS gaan we dwars door het terrein en steken uiteindelijk 3x de rivier en zijrivieren over.
Uiteindelijk vinden we weer een markering en het lijkt erop dat we wat hebben afgestoken. Dit is duidelijk the hard way, al klauterend over rotsen. Zie foto hiernaast. We bereiken de ingang van het nationaal park en zien tot onze verbazing een rij opgezette tenten die je kunt huren. Dat regelen we dan ook, want dat scheelt morgenochtend inpakken. We kiezen een bungalowtent in de boom. Beetje vreemd maar wel lekker.
Omdat we redelijk vroeg zijn, gaan we de hele middag aan de rivier hangen met een boekje. Aangekomen op een prachtige stek trekt Rick met een grote grijns zijn tas open en zegt dat je aan een strandje toch echt een handdoek nodig hebt. Twee hagelwitte handdoeken rollen uit zijn tas. Die heeft hij dus meegejat uit het pension. En hij is ook nog zo slim geweest ze te jatten uit een leegstaande kamer, dus wij zullen nooit verdacht worden. En wat dan nog...boeit niet!! Dus heerlijk gerelaxed - lees geslapen in het geval van Rick. Zwemmen kon niet want het water was echt ijskoud. 's Avonds macaroni en chocolademousse. Wat wil je nog meer. Het lijkt opeens wel vakantie. Ik kom er alleen achter dat ik een maffe blessure heb opgelopen. Zodra ik mijn schoenen aandoe, heb ik een stekend pijn in mijn rechter hiel. Schoen uit: nix aan de hand. Weird. Komt waarschijnlijk door de druk van die 20+ kilo op mijn knieen en voeten.