Vanaf de kampeerplek lopen we naar Sutculer. We vertrekken wat later omdat we toch maar ca. 1,5 uur moeten lopen. Maar dat zullen we bezuren want het is weer fu%$##**!!# ing heet. We lopen langs heel oude huizen zo het dorp in. Dit is weer het eerste teken van beschaving. We besluiten eerst eens op een terras neer te ploffen. Daar zien we ook de eerste toeristen. Blijken Nederlanders uit Naarden die het pad vanaf Aspendos hebben gelopen. Ook zij hebben te maken gehad met droge bronnen. Deze informatie doet ons besluiten ermee te stoppen en weer terug naar Antalya te gaan.
We gaan onszelf niet langer martelen. Het lukt ons om een eerdere vlucht te boeken naar huis (we zullen 5 dagen eerder naar huis gaan, want meer dan 10 dagen Antalya trek ik echt niet). We weten ook wanneer de bus de volgende ochtend naar Antalya vertrekt en we gaan nog even een doos baklava scoren als cadeau voor Bilge familie. Ik besluit nog even een woordenboekje te kopen, omdat we ons dan in ieder geval wat meer verstaanbaar kunnen maken. Als we de winkel uitlopen, lopen we de familie tegen het lijf en kunnen we direct instappen. We hebben de hele middag heerlijke hapjes en er wordt prima gekookt. Het is echt de zoete inval bij de familie. Iedereen waait langs en eet wat mee. Dat kennen wij dus niet. We mogen overnachten in de winterkeuken tussen de druiven, tomaten, vijgen en nog veel meer. De volgende ochtend brengt de oom ons naar de bus, waar hij twee zitplaatsen heeft gereserveerd. Deze gastvrijheid is echt ongekend. Dat zal ons altijd bijblijven.
Vanaf de kampeerplek lopen we naar Sutculer. We vertrekken wat later omdat we toch maar ca. 1,5 uur moeten lopen. Maar dat zullen we bezuren want het is weer fu%$##**!!# ing heet. We lopen langs heel oude huizen zo het dorp in. Dit is weer het eerste teken van beschaving. We besluiten eerst eens op een terras neer te ploffen. Daar zien we ook de eerste toeristen. Blijken Nederlanders uit Naarden die het pad vanaf Aspendos hebben gelopen. Ook zij hebben te maken gehad met droge bronnen. Deze informatie doet ons besluiten ermee te stoppen en weer terug naar Antalya te gaan. 
We gaan onszelf niet langer martelen. Het lukt ons om een eerdere vlucht te boeken naar huis (we zullen 5 dagen eerder naar huis gaan, want meer dan 10 dagen Antalya trek ik echt niet). We weten ook wanneer de bus de volgende ochtend naar Antalya vertrekt en we gaan nog even een doos baklava scoren als cadeau voor Bilge familie. Ik besluit nog even een woordenboekje te kopen, omdat we ons dan in ieder geval wat meer verstaanbaar kunnen maken. Als we de winkel uitlopen, lopen we de familie tegen het lijf en kunnen we direct instappen. We hebben de hele middag heerlijke hapjes en er wordt prima gekookt. Het is echt de zoete inval bij de familie. Iedereen waait langs en eet wat mee. Dat kennen wij dus niet. We mogen overnachten in de winterkeuken tussen de druiven, tomaten, vijgen en nog veel meer. De volgende ochtend brengt de oom ons naar de bus, waar hij twee zitplaatsen heeft gereserveerd. Deze gastvrijheid is echt ongekend. Dat zal ons altijd bijblijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten