Afzien met een grote A

Vanaf onze prachtige plek Pednellissos dalen we af richting een asfaltweg en lopen langs een gehuchtje weer omhoog. We moeten weer afdalen en raken het spoor kwijt. Dwars door de struiken (alles heeft hier stekeltjes) krabbelen we naar beneden en komen uiteindelijk dankzij de GPS weer op de goede weg uit. Helaas weer een stuk asfalt en de meerdere grafzerken die we tegenkomen zijn illustratief voor hoe we ons voelen.
Gelukkig gaat het pad uiteindelijk omhoog door het struikgewas, naar de open hellingen. Natuurlijk komen we weer op het heetst van de dag op het zwaarste stuk en raken we het pad kwijt. Gvrdgvr. Op de graat is het echt prachtig en zo allenig, maar de zon op je hoofd is gekmakend. Er is letterlijk geen boom om even onder te zitten om rustig even van het uitzicht te genieten, op de kaart te kijken, een markering te zoeken of de GPS nauwkeurig te bekijken. Onze hoop is gevestigd op een bron om daar te lunchen. Het is altijd spannend om te zien of er wel een straaltje uitkomt. Godzijdank komt er wat water uit en we besluiten 2 uur te stoppen. Op het heetst van de dag moet je gewoon niet willen lopen en we zullen dit de komende dagen ook zo doen.
We maken heerlijk tomatensoep en soppen een broodje. Daar knap je van op. Het pad daalt af door het naaldbos. Vervolgens lopen we over een breed pad dat ontzettend droog is. Gelukkig komen we nog een bron tegen die het goed doet. Volgens de gids komen we binnenkort uit bij een bron waar we kunnen overnachten. Als we daar echter aankomen, blijkt dit een waardeloze kampplek. Het is een kruising van wegen en de bron is een stilstaande modderpoel. Dit is dus kansloos en er zit niets anders op dan door te lopen naar Oren. We zijn echter goedgehumeurd en het lopen gaat best goed en we stappen dus door. De laatste kilometers naar Oren zijn echter heel zwaar. De voeten gaan pijn doen door het gewicht van de rugzak en we hebben het wel gehad. Het laatste stuk is over de hoofdweg (alleen geen auto te bekennen waarop we kunnen meeliften) en na elke bocht zien we nog niets. Gelukkig zien we uiteindelijk om 6 uur (vanmorgen om 7 uur gestart) de torens van de moskee. Ik weet dat er geen winkel is dus we zijn afhankelijk van de gastvrijheid van de inwoners. Dat zit gelukkig wel goed. We worden hartelijk onthaald door de imam en krijgen druiven en vijgen toegestopt.
We mogen op het schoolplein staan van de verlaten school en worden door de imam meegetroond naar de moskee en moeten zijn huis in aanbouw zien. Vinden we prachtig maar we willen maar 1 ding: ETEN EN NIKS DOEN!!! Maar we glimlachen vriendelijk en schuiven aan bij de imam en krijgen allerlei lekkers zoals thee, olijven, brood, tomaten en pepertjes. Maar o wat zijn we ranzig. de lucht van onze voeten hangt nu nog in die moskee denk ik. We willen zo graag wassen. Maar dat kan niet want de bron is midden in het dorp en er is geen rivier. Dus: de nacht is onze dekmantel en we 'douchen' met behulp van flessen water. MMM eindelijk een beetje schoon. We hebben een zak tomaten en pepertjes van de imam meegekregen voor morgen en een brood.

Geen opmerkingen: